ir şarkıdır yaşamak mı desem, yoksa şiir tadıyla yaşayalım mı? böyle beylik laflarla işim olur mu? olmaz be sayın amirim. ben beylik yaşamaktan yanayım, laf etmekten ziyade. bir yerde bulunduğunda varlığınla ben burdayım diyorsan, bağır çağır olmadan, tarzınla işte bu dedirtebiliyorsan, insanların aklında ismin geçtiğinde bir fikir oluşuyorsa yaşıyorsun arkadaşım derim ben işte.

çok şükür, hiç silik olmadım be sayın amirim. senin gibi gölge misali yaşamadım ben. hani senden daha büyük,büsbüyük amirler gelince birden gölgeleşiveriyorsun ya onların ardında, yok oluyor ya tüm kimliğin, bir iz haline dönüşüyorsun ya , ha ben işte hiç öyle olmadım. benden daha büyük, büsbüyük hiç bir insan yok benim gözümde, öyle el pençe divan durmadım. nasıl yapıyorsun da bir hiç oluyorsun hemen öyle hiç anlamadım.

çalışıyorum, sayın amirim sizin emrinizde. her sabah mide bulantısıyla uyanıp gidiyorum o yarı açık cezaevine. her sabah aynı hallerle kalk, elini yüzünü yıka, üstünü giyin, makyajını yap , hazırsın fırla. her gün geç kalıyorum ya hani, içimden gelmiyor oraya gelmek de o yüzden işte. her sabah ayaklarım geri geri gidiyor, önce ayaklarımla savaşıyorum, laf anlatıyorum onlara gitmek zorundayız, ben de istemiyorum ama para lazım be güzellerim diyorum, anlaşıyoruz ayaklarımla ve geliyoruz sonra beraber. sonra aynı zırva muhabettelerle dolu, aynı saçma işleri yapmaya ve sizi çekmeye devam ediyoruz. beni görüyorsunuz , hiç bişey demeden yanımdan geçiyorsunuz. bana küssünüz biliyorum. hani ayağınıza çağırdınız da ben gelmedim, bir arkadaşı yolladım elinde sizin görebileceğiniz ama görmeyi başaramadığınız, kafanızın basmadığı ve sizi aptal yerine koyan bir yazıyla. hani sinirden gözleriniz dönmüş ya, ben o esnada çok eğleniyordum be sayın amirim. bir kez daha aptal yerine koymuştum sizi, again ,again...

benden nefret ediyorsunuz, haklısınız. sizin yerinizde kim olsa nefret ederdi zaten. yani o kadar insanı idare ediyorsunuz ama bu kadını idare edemediniz be sayın amirim. vaz geçemiyorsunuz da kafası basan kaç elemanınız var ki sanki. işte ben bunu biliyorum sayın amirim. bana muhtaçsınız. yer yer dolaştırsanız da, sürmekle atmakla tehdit etseniz de bana muhtaçsınız. akıllıyım sayın amirim, sizin de bildiğiniz üzere ve çok eğleniyorum hem sizinle, hem de tüm simgelediklerinizle.

bu kadının sorunu ne demişsiniz ya hani? sorunum uyumsuzluğum be sayın amirim. her daim uyumsuzdum, sizin suçunuz değil , lütfen ağlamayın. disipline riayetim yeterli değil. ha işte ondan. sizden ve simgelediğiniz herşeyden nefret ediyorum, tüm kurumsallığınızdan, kurumlarınızdan, devletten, polisten, vergiden v.b. hepsinden , tamamen nefret ediyorum. beni bunlarla boğmaya çalışan herkes de dahil bu nefrete. illa onlar gibi olmamı diretenlerden. evlen artık diyenlerden. bir kadının sadece kadın olması gerektiği düşüncesinden, özgürlüğümü elimden almaya çalışmanızdan. saçma sapan cümlelerle aklıma girmeye, kimliğimi kişiliğimi ezmeye çalışanlardan, sahte sahte günaydın deyip arkamı döndüğüm anda dedikodu mu yapan o kadınlardan, beni nasıl nerede yatağa atacaklarını planlayıp bunun için yıllardır uğraşan o adamlardan, tüm sahte ve yalan dolan ilişkilerinizden, sizin küçük burjuva ahlak anlayışınızdan, burjuva özentisi yaşamları gözüme doğru olan bu diye sokanlardan, tüm doğrularınızdan ve yanlışlarınızdan nefret ediyorum. birileri bir yerlerde özgürlük uğruna ölürken , başka birilerinin burada bilmem ne marka kıyafeti alamadığı için ağlayan kızını anlatmasından nefret ediyorum. tüm bu saçmalıkların onları tek bir tornadan çıkmış aynı suntalara çevirdiğini göremeyen insanlardan.

sorun sizde değil be sayın amirim, sorun ben de. lütfen anlayın , muhitimize geldik peşimi bırakın!

belki de şimdiye dek hakkımda verilmiş en doğru karar bu be sayın amirim. gözlerinizden öperim