yaklaşık bir yıl önce aldığım fotoğraf makinasıyla başlayan bir serüvenin, belki de yolculuğun "first impressions" tadında ki ilk derlemesi diyelim yazıya dökebildiğim kadarına.
başlangıçta büyüsüne kapıldığım aslında sadece insanların, yaşamın, doğanın, an' ların, anı' ların kısacası canlı ya da cansız zihnimde yer edebilen herşeyin fotoğrafını çekebilmek. konuya odaklanınca bilinçli olmadan çocukluk yıllarımdan bu yana zihnimde biriktirdiğim görüntüleri anımsadım.
hayatıma giren önemli ya da önemsiz hemen hemen her insanın ellerinin çizgilerini, parmaklarının şeklini hatırlayabildiğimi şaşırarak farkettim.
zihnimde beliren bu görüntülerin tek bir fotoğrafı bile olmadığını düşününce kendi yaşamımın belirli
an' larını, elleri ve çizgileriyle insanları, gözlerimin uzanabildiği herşeyi alıkoymak ve paylaşmak isteği bu süreçte önlenemez bir tutkuya dönüştü.
aslında tek başına fotoğraf makinası almanın, modeli, markası ve özellikleri ne olursa olsun bunun için yeterli olmadığının farkındaydım.
her ne kadar gelişmekte olsa da sonuç itibariyle bir sahil kasabasında yaşamak bu konuda işimi biraz zorlaştırıyordu ama dinamit yaşam sürpriz yapıp beni bir fotoğraf sanatçısı ile karşılaştırdı. üç ay önce ders almaya başladım.
fotoğrafçılığın bir ışık okulu olduğunu, onu yakalayıp, tuzağa düşürmek istediğim görüntü etrafında dönüşünü ölçmeyi öğrenmek üzere çıktığım bu yolculukta düşlediğim belki de görsel sanata duyduğum aşkın ve açlığın sonucu olarak bir bakıma nesnel gerçekliği değiştirerek, yaşamakta olduğum ancak ne yazık ki bir türlü uyum sağlayamadığım bu dünyadan kaçmak.
birbiriyle uyumlu ya da uyumsuz renklerle, kendi gözlerimin hiçbirşeyin ve hiç kimsenin müdahalesi olmadan saptayabildiği görüntülerle yeni bir dünya yaratmak ve bu dünyayı paylaşabilmek.
başarılı olup zamanı çekebilir ve onun hakkından gelebilirsem, yarattığım bu dünyayla suçlu ilan edin beni, gözlerimle görüntülerim kanıt olsun!
special thanks : ayşegül kaygun, edouard boubat
başlangıçta büyüsüne kapıldığım aslında sadece insanların, yaşamın, doğanın, an' ların, anı' ların kısacası canlı ya da cansız zihnimde yer edebilen herşeyin fotoğrafını çekebilmek. konuya odaklanınca bilinçli olmadan çocukluk yıllarımdan bu yana zihnimde biriktirdiğim görüntüleri anımsadım.
hayatıma giren önemli ya da önemsiz hemen hemen her insanın ellerinin çizgilerini, parmaklarının şeklini hatırlayabildiğimi şaşırarak farkettim.
zihnimde beliren bu görüntülerin tek bir fotoğrafı bile olmadığını düşününce kendi yaşamımın belirli
an' larını, elleri ve çizgileriyle insanları, gözlerimin uzanabildiği herşeyi alıkoymak ve paylaşmak isteği bu süreçte önlenemez bir tutkuya dönüştü.
aslında tek başına fotoğraf makinası almanın, modeli, markası ve özellikleri ne olursa olsun bunun için yeterli olmadığının farkındaydım.
her ne kadar gelişmekte olsa da sonuç itibariyle bir sahil kasabasında yaşamak bu konuda işimi biraz zorlaştırıyordu ama dinamit yaşam sürpriz yapıp beni bir fotoğraf sanatçısı ile karşılaştırdı. üç ay önce ders almaya başladım.
fotoğrafçılığın bir ışık okulu olduğunu, onu yakalayıp, tuzağa düşürmek istediğim görüntü etrafında dönüşünü ölçmeyi öğrenmek üzere çıktığım bu yolculukta düşlediğim belki de görsel sanata duyduğum aşkın ve açlığın sonucu olarak bir bakıma nesnel gerçekliği değiştirerek, yaşamakta olduğum ancak ne yazık ki bir türlü uyum sağlayamadığım bu dünyadan kaçmak.
birbiriyle uyumlu ya da uyumsuz renklerle, kendi gözlerimin hiçbirşeyin ve hiç kimsenin müdahalesi olmadan saptayabildiği görüntülerle yeni bir dünya yaratmak ve bu dünyayı paylaşabilmek.
başarılı olup zamanı çekebilir ve onun hakkından gelebilirsem, yarattığım bu dünyayla suçlu ilan edin beni, gözlerimle görüntülerim kanıt olsun!
special thanks : ayşegül kaygun, edouard boubat
herkes de pek entel canım bu heleloyloyda. fotoğraf sanatçısı mı ararsın, felsefeyle kafayı yemiş mi ararsın? zaten dip notlarda yazarlar birbiriyle savaşıyor m.k. john berger canetti ye karşı. yıldız savaşları . hehehe
arkadaş sen ne rahatsız çıktın böyle ya. blogda hepi topu II adet kaliteli yazar var, onları da küstüreceksin.
bana mı dedin ha , bana mı dedin ??